درمان میوم رحمی

میوم‌ رحم

به توده های غیر سرطانی و خوش خیمی‌ که از بافت های عضلانی موجود در رحم ایجاد می‌شوند میوم رحم می گویند.

این توده ها بیشتر قسمت های پایینی رحم و دیواره های رحم را درگیر کرده و با احتمال کمتر در دهانه رحم به وجود می آیند.

میوم های ایجاد شده در دهانه رحم اغلب بزرگ بوده و موجب انسداد مجاری ادرار می گردد و یا در داخل واژن برآمده می‌شود که به آن پرولاپس می گویند که امکان ایجاد زخم و بروز عفونت و خونریزی در آنها وجود دارد.

فاکتور هایی که موجب رشد و بروز میوم می‌شوند:

بعضی عوامل هستند که در بروز و رشد میوم ها تاثیرگذار هستند از جمله:

ژنتیک

میوم ها و یا فیبروم ها گاهی اوقات به دلیل تغییرات ژنی رخ می دهند که تغییرات ایجاد شده در سلول های طبیعی موجود در عضلات رحم دیده نمی شود.

هورمون های ترشحی از تخمدان

دو هورمونی که موجب تحریک رشد در دیواره رحم میشوند، استروژن و پروژسترون هستند که این دو جزو هورمون های تاثیرگذار در رشد کردن فیبروم نیز محسوب می‌ گردند.

میوم ها در مقایسه با سلول های طبیعی گیرنده های هورمون استروژن و پروژسترون بیشتری دارند به همین دلیل است که بعد از یائسگی شروع به کوچک شدن می کنند.

چسب بین سلولی

به ماده ای که موجب چسبندگی سلول ها میشود ماتریس خارج سلولی می گویند که در فیبروم ها این ماده بیشتر دیده می‌شود و باعث ذخیره فاکتور های رشد شده و اینگونه تغییرات بیولوژیکی سلول ها را به همراه دارد.

عواملی که ریسک ابتلا به فیبروم را افزایش می دهند:

بعضی عوامل وجود دارد که ریسک ابتلا به فیبروم را در فرد بیمار افزایش می دهند از جمله:

• بالا رفتن وزن بدن و چاقی
• شروع شدن دوران قاعدگی در سنین کم
• داشتن سابقه خانوادگی در ابتلا به آن
• داشتن رژیم غذایی نامناسب چون رژیم غنی از گوشت قرمز و بدون سبزیجات
• استفاده از مشروبات الکلی

علائم میوم رحم

فیبروم های رحم که تومورهای غیر سرطانی در رحم هستند، ممکن است در اندازه ها و تعداد متفاوت باشند.

بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم رحمی هیچ علامتی را تجربه نمی کنند، اما اگر فیبروم بزرگ یا در یک مکان خاص باشد، ممکن است علائم قابل توجهی ایجاد شود. یکی از علائم رایج فیبروم رحم خونریزی غیر طبیعی یا شدید در دوران قاعدگی است.

این خونریزی ها همچنین ممکن است منجر به کم خونی و خستگی شود.

سایر علائم رایج فیبروم رحمی شامل درد یا فشار در شکم یا لگن است.

این درد ممکن است در طول قاعدگی یا زمانی که فیبروم ها بزرگ می شوند بدتر شود.

در برخی موارد، فیبروم ها می توانند به طور مستقیم به مثانه فشار وارد کنند و مشکلاتی مانند تکرر ادرار یا احساس نقص درتخلیه  ادرار ایجاد کنند.

همچنین در موارد شدیدتر، فشار روی روده می تواند باعث یبوست یا مشکلات گوارشی شود.

در نهایت، برخی از زنان ممکن است به دلیل وجود فیبروم، مشکلاتی در باروری داشته باشند. فیبروم ها می توانند بر شکل گیری یا لانه گزینی جنین تأثیر بگذارند و در برخی موارد باعث سقط جنین یا زایمان زودرس شوند.

اگرچه بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم رحم بدون مشکل باروری باقی می مانند، اما در صورت بروز مشکل باید با پزشک متخصص مشورت شود.

چگونه می توان از میوم پیشگیری کرد؟

پیشگیری از فیبروم رحم به طور کامل امکان پذیر نیست، زیرا علل دقیق این تومورهای غیر سرطانی هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

با این حال، تحقیقات نشان داده است که عوامل خاصی می توانند خطر ابتلا به فیبروم را کاهش دهند.

یکی از این عوامل حفظ وزن مناسب است.

زنان چاق یا دارای اضافه وزن بیشتر در معرض خطر ابتلا به فیبروم هستند زیرا چربی بدن می تواند تولید هورمون های استروژن را افزایش دهد که با رشد فیبروم مرتبط است.

بنابراین، رعایت یک رژیم غذایی متعادل و فعالیت بدنی منظم می تواند به کاهش این خطر کمک کند.

همچنین کنترل سطح استرس و حفظ تعادل هورمونی می تواند نقش مهمی در پیشگیری از فیبروم داشته باشد.

استرس مزمن می تواند بر تعادل هورمونی بدن تأثیر بگذارد و ممکن است باعث رشد فیبروم شود.

از آنجایی که هورمون های استروژن و پروژسترون در رشد فیبروم ها نقش دارند، مدیریت استرس از طریق تکنیک های مختلف مانند یوگا، مدیتیشن و تمرینات تنفسی می تواند به حفظ تعادل هورمونی و کاهش احتمال فیبروم کمک کند.

در نهایت، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از روش‌های کنترل بارداری خاص، مانند قرص‌های ضدبارداری یا دستگاه داخل رحمی آزادکننده هورمون پروژسترون  (IUD)، می‌تواند به کاهش خطر فیبروم کمک کند.

این داروها به تنظیم سطح هورمون ها کمک می کنند و می توانند از رشد بیشتر تومورها در برخی از زنان با سابقه فیبروم جلوگیری کنند.

البته باید توجه داشت که تصمیمات پزشکی باید زیر نظر پزشک متخصص و با توجه به شرایط فردی گرفته شود، زیرا ممکن است برخی از روش های پیشگیری برای همه مناسب نباشد.

دسته بندی میوم ها

میوم ها متناسب با محل قرارگیری خود در سه دسته قرار می گیرند که در ادامه این مقاله سایت دکتر ملیحه عرب برایتان آورده ایم:

میوم و یا فیبروم رحم اینترامورال

محل قرار گیری این میوم ها در دیواره رحم است . بسته به اندازه و اینکه به طرف داخل حفره رحم یا بیرون رشد کرده باشند ممکن است بدون علایم باشند.

میوم و یا فیبروم رحم ساب موکوزال

این میوم ها  در زیر پوشش مخاطی  حفره رحم ایجاد میشوند و حتی میتوانند همچون زائده گوشتی به طرف داخل حفره آندومتر آویزان شوند.

از آنجایی که این میوم ها به حفره رحم نزدیک هستند میتوانند باعث خونریزی های شدید در فرد مبتلا گردد.

در این نوع میوم ها پارگی ایجاد شده در رگ های خونی داخل آنها موجب خونریزی شدید درزمان پریود فرد می‌شود و ممکن است در حاملگی سبب زایمان زودرس و سقط جنین شوند.

میوم و یا فیبروم رحمی ساب سروزال

این میوم ها از محل ایجاد به طرف  حفره های شکمی و لگن رشد میکند و دارای اندازه های مختلف هستند.

این میوم ها پیش از اینکه علائمی از خود نشان دهند بزرگ می شوند و چون از دیواره رحم دور هستند کمتر امکان دارد که علائمی چون خونریزی داشته باشند و بیشتر به صورت اتفاقی و با انجام سونوگرافی به وجود آنها پی می برند.

درمان میوم و یا فیبروم رحم

برای درمان کردن میوم و یا فیبروم رحم راه های مختلفی وجود دارد که پزشک با توجه به شرایط بیمار آنها را به کار می گیرد.

میوم هایی که بدون علامت هستند معمولا به درمان احتیاج ندارند و به آرامی رشد کرده و با یائسه شدن فرد خود به خود کوچک می‌شوند.

از راهکار های درمانی میوم هایی که نیاز به درمان دارند می توان موارد زیر را بیان نمود:

استفاده از دارو

مصرف دارو موجب درمان شدن و از بین رفتن میوم نمی‌شود بلکه علائمی که به دلیل میوم در فرد رخ داده است را کمتر می کند.

قرص ها و آمپول های ضد بارداری باعث کم شدن خونریزی و انقباضات  رحم در فرد بیمار میشود.

گاهی اوقات استفاده از آی یو دی های پروژسترونی هم باعث کم شدن خونریزی در فرد مبتلا می‌شود.

پزشک در مواردی داروهایی چون دانازول و… را نیز در مواردی برای کم کردن اندازه میوم تجویز می‌ کند و گاهی اوقات از آمپول دیفرلین‌ و یا آمپول دکاپپتیل برای کاهش سایز میوم استفاده می کند.

مصرف این دارو ها دارای محدودیت بوده زیرا موجب پوکی استخوان در فرد می‌شود.

انجام میومکتومی لاپاراسکوپی

از طریق میومکتومی لاپاراسکوپی پزشک این امکان را دارد که با ایجاد برش های کوچک بر روی شکم، میوم ها را از رحم خارج نماید.

در این روش با وارد کردن لاپاراسکوپ از طریق یکی از برش های کوچک داخل اندام بدن را مشاهده کرده و با ابزار های جراحی که از طریق دیگر برش ها وارد بدن شده اقدام به خروج میوم می کند.

این روش در مقایسه با دیگر روش های جراحی دارای دوره نقاهت و بستری کوتاه تری است و بیمار سریعتر بهبودی خود را پیدا می کند.

در این روش درمانی با استفاده از دستگاه مارسلیتور که شبیه چرخ گوشت است میوم ها را خرد کرده تا از برش کوچک شکم خارج گردند.

این روش در جراحی میوم فقط درموارد خاصی به کار میرود.

میومکتومی هیستروسکوپی

اگر میوم ها از نوع ساب موکوزال باشند و یا وارد حفره اندومتر شده باشند این روش گزینه مناسبی است.

برای انجام آن جراح از راه واژن و رحم ابزار های جراحی را وارد کرده و میوم ها را از بین می برد.

انجام این روش جراحی هیچ گونه برشی را ندارد و تمام مراحل آن از راه واژن انجام می گیرد.

در گذشته برای درمان میوم ها گاهی اوقات رحم را خارج می کردند ولی با این کار فرد قدرت باروری خود را از دست می ‌داد.

اما این روز ها با انجام میومکتومی هیستروسکوپی فرد می تواند قدرت باروری خود را حفظ کند.

دوره نقاهت این روش کم بوده و فرد سریع بهبود می یابد.

میومکتومی به روش باز

در زمان وجود فیبروم‌ ها و میوم های متعدد و فیبروم ‌هایی که بزرگ هستند پزشک از روش جراحی باز برای خارج کردن آنها استفاده می‌کند.

با انجام جراحی باز با خارج کردن فیبروم امکان بازسازی محل فیبروم وجود دارد و فرد می تواند بعد از انجام آن دوباره باردار شود.

توصیه پزشکان به افرادی که قصد بارداری دارند این است که روش جراحی باز را به جای روش لاپاراسکوپی برای خارج کردن میوم‌ ها و یا فیبروم های خود استفاده کنند.

استفاده از آمبولیزاسیون شریان رحمی

در این روش درمانی عوامل آمبولیک که چون ذرات کوچکی هستند را به عروق اصلی تغذیه کننده رحم تزریق می کنند و جریان خونرسانی به فیبروم‌ ها را قطع کرده و موجب کوچک شدن آنها می گردند.

برای انجام این روش درمانی پزشک با ایجاد برشی در پا، کاتتر را وارد عروق کرده و آن را به سمت شریان مورد نظر هدایت می‌ کند و بعد با تزریق کردن مواد مسدود کننده باعث مسدود شدن خونرسانی به فیبروم شده و این گونه مانع از تغذیه و رشد فیبروم می گردد.

زمانی که فیبروم نتواند تغذیه انجام دهد به تدریج تحلیل رفته و از بین می‌رود.

اشکال این روش این است که امکان وارد شدن این مواد به عروق تخمدانی و کاهش عملکرد تخمدان نیز هست.

به کارگیری رادیوفرکوئنسی

در این روش درمانی، با استفاده از رادیوفرکوئنسی باعث از بین رفتن و یا تخریب شدن فیبروم ‌های رحمی می گردند.

درمان خانگی میوم رحمی چیست؟

درمان های خانگی فیبروم رحم اغلب بر کاهش علائم و تسکین درد تمرکز دارند، اما باید به خاطر داشت که این روش ها نمی توانند فیبروم را به طور کامل از بین ببرند.

یکی از راه های رایج برای کاهش درد و التهاب استفاده از کمپرس گرم است. قرار دادن کمپرس گرم یا بطری آب گرم روی ناحیه شکم می تواند به کاهش درد و گرفتگی عضلات ناشی از فیبروم کمک کند.

این روش همچنین ممکن است به کاهش فشار در ناحیه لگن و ایجاد راحتی بیشتر کمک کند.

تغییرات رژیم غذایی نیز می تواند تأثیر مثبتی بر مدیریت علائم فیبروم رحم داشته باشد.

مصرف غذاهای ضد التهابی مانند سبزیجات برگ سبز، میوه ها، آجیل و دانه ها می تواند به کاهش التهاب و بهبود سلامت کلی رحم کمک کند.

مصرف مکمل های طبیعی مانند ویتامین D و اسید فولیک نیز می تواند به سلامت کلی رحم و تنظیم هورمون کمک کند.

ورزش منظم و مدیریت استرس نیز بخش مهمی از درمان های خانگی برای فیبروم رحم است.

ورزش هایی مانند یوگا، پیاده روی و شنا می توانند به بهبود جریان خون، کاهش استرس و کاهش درد عضلانی کمک کنند.

تکنیک های کاهش استرس، مانند مدیتیشن و تنفس عمیق، ممکن است به تعادل هورمون ها و کاهش علائم مرتبط با فیبروم کمک کند.

با این حال، این روش ها تنها به عنوان مکمل درمان های پزشکی در نظر گرفته می شوند و برای درمان کامل فیبروم، لازم است با پزشک مشورت کنید و گزینه های درمانی بیشتر را بررسی کنید.

تفاوت فیبروم و میوم رحم چیست؟

فیبروم رحم و میوم رحم در واقع دو اصطلاح برای اشاره به یک وضعیت پزشکی هستند و هیچ تفاوت ساختاری یا پاتولوژیکی بین این دو وجود ندارد.

هر دوی این اصطلاحات برای اشاره به تومورهای غیر سرطانی (خوش خیم) در رحم که می توانند اندازه ها و شکل های متفاوتی داشته باشند استفاده می شود.

در پزشکی، گاهی اوقات از اصطلاح “میوم” برای توصیف این تومورها استفاده می شود، در حالی که “فیبروم” بیشتر در زبان روزمره و در برخی منابع پزشکی استفاده می شود.

فیبروم ها یا میوم ها معمولا از بافت عضلانی رحم به نام “میومتر” تشکیل می شوند و می توانند در قسمت های مختلف رحم مانند دیواره های رحم، داخل حفره رحم یا خارج از رحم قرار گیرند.

در برخی منابع، اصطلاح “میوم” بیشتر به تومورهای بزرگتر اشاره دارد که به طور کلی در حفره رحم قرار دارند، در حالی که فیبروم ممکن است به تومورهای کوچکتر یا به طور خاص تر اشاره کند، اما در نهایت هیچ تفاوت علمی بین این دو وجود ندارد.

انتخاب یکی از این دو اصطلاح بیشتر به ترجیح یا عادت در اصطلاحات پزشکی یا فرهنگ‌های مختلف بستگی دارد.

به طور کلی، هر دو به یک وضعیت اشاره دارند و از رویکردهای درمانی یکسانی برای درمان و مدیریت فیبروم یا میوم استفاده می شود.

بنابراین تفاوت عمده ای بین این دو وجود ندارد و هر دو به تومورهای غیر سرطانی در رحم اشاره دارند.